W tej części Słowińskiego Parku Narodowego niemal pustynne ukształtowanie terenu. Wydma Czołpińska naszym zdaniem krajobrazowo bogatsza od Łąckiej Góry, niemiłosiernie zadeptywanej przez dowożonych meleksami turystów. Słowiński Park Narodowy powołano w 1967 roku dla ochrony przybrzeżnych jezior i wąskich pasów wydmowych. Od przeszło czterdziestu lat to również Światowy Rezerwat Biosfery UNESCO, zatem obszar o wielkim przyrodniczym bogactwie i znaczeniu.
Wydma Czołpińska w Słowińskim Parku Narodowym
Wydmową wizytę warto wpleść w nieco dłuższą wędrówkę – przejście 7 km nie powinno stanowić problemu nawet dla średnio wyrobionych turystów. Początek na parkingu leśnym Czołpino, potem przez las i wzdłuż wskazań czerwonego szlaku do plaży, tam w lewo do latarni morskiej w Czołpinie i następnie zamknięcie pętli.
W opisywanym obszarze interesujące zróżnicowanie form wydmowych. Piaskolubna roślinność (zazwyczaj piaskownica zwyczajna i wydmuchrzyca piaskowa) tworzy tzw. wydmy białe – częściowo nieruchome, ale i podatne na przesuwanie siłą morskiego wiatru. Na wydmach szarych porosty i krzewy, ziemię pokrywa cienka warstwa próchnicy i dzięki temu ruch piasku zatrzymany.
Zobacz też – Modne sukienki – sprawdzamy trendy 2022
Tam gdzie roślinności brakuje piasek jest podatny na działanie wiatru, tu wydmy tworzą różnorodne, fantazyjne i zazwyczaj krótkotrwałe formy. Charakterystyczne piaskowe kopce to tzw. ostańce, punktowo unieruchomione silnie ukorzenioną roślinnością.
Zobacz też – Wyprawka dla psa w sklepie zoologicznym. Co warto kupić?
W trakcie przejścia wspinaczka na kolejne wydmowe kulminacje, nagrodą za trud kapitalna kompozycja wydm, lasu i wód Morza Bałtyckiego.
