Obiekt zbudowano w XIV wieku w południowym ciągu głównomiejskich fortyfikacji.
Pod koniec XIX stulecia baszta została rozebrana, decyzję uzasadniono koniecznością komunikacyjnego udrożnienia centrum miasta.
Gdańskie śródmieście było wtedy rzeczywiście nieprawdopodobnie zagęszczone, stąd rozbiórka niektórych zabytków. Czasem takie działania były prowadzone w sposób pochopny i niepotrzebny.
Niektóre środowiska nawoływały do ochrony zabytkowej tkanki miasta, szczególnie aktywnie występował Johann Carl Schultz, wybitny gdański artysta-grafik. W dziedzinie ochrony zabytków odnosił zwycięstwa, ale też niejednokrotnie poznał smak porażki. Triumfował za to na artystycznym obszarze, bo albumem kilkudziesięciu rycin unieśmiertelnił odchodzące do przeszłości miasto.
Zobacz też – Co to klawiatura mechaniczna? Czym się różni od klasycznej klawiatury do komputera?
Po II wojnie światowej dokonano rekonstrukcji opisywanej baszty, w pracach wykorzystano również ryciny Schultza, jego nazwiskiem nazwano zrekonstruowany obiekt. Baszta stała się częścią tzw. Domu Harcerza, na murach obiektu zobaczyć można wiele nawiązań do harcerskiego bohaterstwa i męczeństwa.
