Uroczy pałacyk powstał w latach 1727-28 na zlecenie Krzysztofa Strzyckiego, znanego gdańskiego kamieniarza. Jego zabiegi o wejście w szeregi kamieniarskiego cechu obrosły legendą.
Pomimo niewątpliwego talentu członkostwa odmawiano, anegdotycznie zabarwione historie mówią nawet o określeniu „lichy Murzyn”, jakim kamieniarz był częstowany przez zawistnych kolegów po fachu. Ostatecznie dzięki małżeństwu z właściwie ustosunkowaną wdową, Krzysztof Strzycki wszedł w cechowe kręgi gdańskiego kamieniarstwa.
Dom pod Murzynkiem – perła gdańskiej architektury barokowej
W wyglądzie barokowego pałacyku zaskakuje bogactwo kształtów i proporcji. W fasadzie widoczne pękate putta (czyli rzeźby z przedstawieniem postaci aniołków), owalne i prostokątne okienka i przede wszystkim wspaniały portal z wizerunkiem Murzynka. Do niego właśnie odwołuje się nazwa zabytku, nietypowy herb miał być ironiczną odpowiedzią Strzyckiego na wspomniane wyżej szyderstwa gdańskich kamieniarzy. Przerwany łuk portalu jest nawiązaniem do kanonów budownictwa barokowego.
Budynek został zniszczony pod koniec II wojny światowej i dwadzieścia lat później odbudowany. Wojenną zawieruchę przetrwał efektowny portal. W trakcie odbudowy zrezygnowano z odtworzenia pewnych detali i elementów (m.in. ciekawego ogrodzenia), naruszono też proporcje zabytku, ale i tak sposób odbudowy należy ocenić pozytywnie.
Przez wiele lat obiekt służył jako siedziba Oddziału Funduszu Wczasów Pracowniczych, od dłuższego czasu w budynku działa kameralny hotel sieci Podewils.
Ciekawie prezentuje się najbliższe otoczenie zabytku: most Kamieniarski z pomnikiem „Tym, którzy nie wrócili z morza”, Wyspa Ołowianka z muzealnym zabytkami, dawna elektrociepłownia oraz malowniczy Kanał na Stępce.
