Jeziora Przywidzkie Wielkie i Przywidzkie Małe łączy ze sobą wodne przewężenie, z tego powodu dwa wspomniane zbiorniki są często traktowane jako nazewniczo jedna całość. Nie brakuje przy tym pomyłek i zamieszania. Powierzchnia połączonych jezior wynosi około 115 hektarów, jako średnią głębokość podaje się 5,1 m, natomiast głębokość maksymalna wynosi 12,2 m.
Przywidz – w okresie międzywojennym był nazywany „Małym Sopotem”
Przyrodnicze walory tych akwenów są rzeczywiście spore, a sam Przywidz (dawna nazwa Mariensee) był w okresie międzywojennym określany jako Luftkurort (Kurort Powietrzny), a nawet „Mały Sopot”. Miejscowość cieszyła się zainteresowaniem wielu gości, którzy z coraz większą przyjemnością odnajdywali wytchnienie wśród cichej i harmonijnej przyrody. Ewidentnie już wtedy odczuwano zmęczenie miejskim zgiełkiem i pośpiechem.
Przywidzka okolica również i obecnie cieszy się sporym uznaniem rowerzystów, miłośników pieszych spacerów i amatorów kąpieli. Nad Jeziorem Przywidzkim Wielkim działa nieźle utrzymane kąpielisko, można też wypożyczyć sprzęt wodny i dosłownie popływać w przyrodniczych walorach tego akwenu. Natomiast przy Jeziorze Przywidzkim Małym funkcjonują dwa campingi, co w pewnym sensie też potwierdza atrakcyjność tego znacznie mniejszego akwenu.
Warto opisywane jeziora obejść dookoła, trasa nie jest trudna, do tego bardzo malownicza i dotyka ciekawych wątków lokalnej historii.
Obejście Jezior Przywidzkich
Dogodnym i łatwym do znalezienia miejscem rozpoczęcia wędrówki jest styk obu jezior, nad którym prowadzi mostek w ciągu ulicy Szkolnej, należy wtedy obrać kierunek wzdłuż południowego brzegu większego jeziora. Opisywane akweny są typowymi jeziorami rynnowymi, stąd dość stromo opadające brzegi. Bez obaw – trasa prowadzi górą lub po półce wciśniętej w nachylone zbocze, zatem wędrówka dość szerokim traktem nie przysparza żadnych trudności.
Jezioro Przywidzkie Wielkie. W oddali kosciół Matki Bożej Królowej Różańca Świętego. Świątynia powstała w latach 1909-1910 i przez kilka kolejnych dekad służyła lokkalnej ludności ewangelickiej. Od 1949 roku świątynia rzymskokatolicka, w 1997 roku została zniszczona wielkim pożarem i w kolejnych latach odbudowana.
Po chwili po stronie lewej rysuje się spora wyspa, która od 1954 roku jest objęta ścisłą ochroną rezerwatową. Jej powierzchnia wynosi 4,55 hektara i jest gęsto porośnięta bukowo-dębowym drzewostanem, niektóre drzewa liczą sobie prawie dwieście lat. Przewrócone i zmurszałe pnie też odgrywają ważną rolę, bo przyczyniają się do zwiększenia różnorodności gatunkowej.
Opisywany obszar stanowi więc rezerwat „Wyspa na Jeziorze Przywidz” – jeden z nielicznych rezerwatów ochrony ścisłej na terenie Polski. Z tej przyczyny wstęp na wyspę jest zabroniony, jej malowniczość można podziwiać z przeciwległego brzegu, ewentualnie z wypożyczonej łódki lub kajaka.
Trasa prowadzi w kierunku wschodnim, po stronie lewej cały czas widać toń przywidzkiego jeziora, w którą po chwili wcina się dość szeroki półwysep. Miejsce jest z trzech stron otoczone wodą, obronne walory przeszło tysiąc lat temu docenili mieszkańcy okolicy, zarys wzniesionego przez nich grodu jest doskonale widoczny do dnia dzisiejszego.
Z przywidzkim grodziskiem wiąże się lokalna legenda, wedle której księżniczka z tutejszego zamku miała zerwać zaręczyny, czym ściągnęła gniew i klątwę rzuconą przez niedoszłego małżonka. W rezultacie zamek pochłonęła woda, a płynąca w pobliżu rzeczka zamieniła się w wielkie jezioro.
Do starego grodziska prowadzi odejście ze Szlaku Skarszewskiego, który łączy Sopot ze Skarszewami – jednym z najstarszych i najciekawszych miasteczek na terenie Pomorza Gdańskiego.
Z półwyspu należy wrócić do zasadniczej trasy i kontynuować wędrówkę wzdłuż południowego brzegu jeziora, po chwili szeroka ścieżka doprowadzi do wschodniego krańca Jeziora Przywidzkiego Wielkiego, skąd można objąć wzrokiem rozległość tego interesującego akwenu. Miejsce nadaje się też na krótki odpoczynek.
Następnie należy kontynuować wędrówkę wzdłuż brzegu północnego, po przejściu niespełna kilometra trasa doprowadzi do sporej przestrzeni rekreacyjnej z wygodnymi ławkami i miejscem na ognisko. Nieco dalej rozpoczyna się niezbyt długa ścieżka edukacyjna, której kolejne tablice informują o rezerwacie krajobrazowym „Wyspa na Jeziorze Przywidz”, naturalnym odnawianiu lasu oraz właściwym prowadzeniu gospodarki leśnej.
Po przejściu kolejnego kilometra widać ciekawie urządzone Hobbitowe Wzgórza – stylizacja niewielkich domków rzeczywiście nawiązuje do zabudowy Bag Endu z tolkienowskiego świata!
Po stronie lewej znajduje się kąpielisko z ładnie utrzymaną plażą i pomostami dość daleko wypuszczonymi w akwen jeziora.
Obejście Jeziora Przywidzkiego Wielkiego dobiegło końca, warto też okrążyć mniejszy z opisywanych akwenów. Przy brzegu od strony przywidzkiej miejscowości prowadzi Bulwar Zespołu Czerwone Gitary z ciekawym pomnikiem Korzenie Rocka, upamiętniającym zespoły które wystąpiły w przywidzkim festiwalu Rockblu. Blisko też do malowniczo usytuowanego kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Różańca Świętego, który powstał w latach 1909-1910, dziewięćdziesiąt lat później (1997 r.) ucierpiał w wielkim pożarze, po czym został odbudowany.
Po stronie lewej znajduje się obszar Campingu nr 20, który należy obejść ulicami Gdańską i nachyloną w stronę jeziora Kwiatową.
Okolica jest bardziej dzika, zobaczyć też można sporo rozpadających się krótkich pomostów, w pobliżu południowo-zachodniego krańca z jeziora wypływa Wietcisa – jej długość wynosi prawie 45 km, rzeczka płynie przez wspomniane Skarszewy i uchodzi do kociewskiej Wierzycy.
Przy krańcu spore partie podmokłego terenu, ale przeprawa jest jak najbardziej możliwa. Następnie należy maszerować spokojną ulicą Wczasową, która doprowadzi do kolejnego campingu i małego parkingu, przy którym rozpoczęła się wyprawa.
Dystans do przejścia wynosi około12 kilometrów, spokojne przejście trwa mniej więcej trzy godziny. Dookoła większego jeziora prowadzi też czerwony szlak rowerowy, długość tej trasy wynosi 8 kilometrów.
W pobliżu Przywidza płynie rzeka Reknica, przez której malowniczy jar prowadzą trasy piesze i rowerowe.
