Dzieje oruńskiego pałacyku są ściśle związane z historią pobliskiego parku. Ozdobny ogród powstał w XVI wieku i był ceniony m.in. ze względu na walory krajobrazowe. Dzięki staraniom burmistrza Bartłomieja Schachmanna park był uważany za jeden z najładniejszych w Gdańsku. Piękno ogrodu docenili wybitni goście: król August II i znany podróżnik Johann Bernoulli.
Park został zdewastowany w 1807 roku, sześć lat później legł w gruzach budynek dworu. Zniszczoną posiadłość nabył gdański kupiec Fryderyk August Hoene, dzięki jego zaangażowaniu na nowo zaaranżowano park i zbudowano klasycystyczny w formie dworek i to ten budynek istnieje do dzisiaj.
Przez kilka powojennych lat w obiekcie działał dom starców, a od roku 1950 w budynku funkcjonuje przedszkole. Bardziej interesująco prezentuje się wschodnia fasada dworku, zachował się w niej portal podparty toskańskimi kolumnami. Wewnątrz przetrwały autentyczne drewniane schody i kominki.
W bliskim sąsiedztwie dworku wspomniany park, pomnik Tatara Rzeczypospolitej oraz Centrum Kultury Tatarów RP.
