Z myślą o prawidłowym rozwoju psa należy wziąć pod uwagę właściwy dobór karmy, więcej niż niezbędną aktywność ruchową czy też dostęp do fachowej opieki weterynaryjnej. Szczególnie ważnym aspektem psiego rozwoju jest prawidłowość zgryzu, która decyduje o psim komforcie, aktywności oraz potencjale wystawowym i hodowlanym.
Rodzaje psich zgryzów
Prawidłowe psie uzębienie składa się z 42 właściwie ułożonych zębów żuchwy i szczęki górnej.
Zasadniczo wyróżnia się trzy rodzaje właściwego zgryzu.
Zgryz nożycowy – w tym układzie siekacze szczęki górnej zachodzą na siekacze żuchwy i w ten sposób ściśle do siebie przylegają. Ten najbardziej typowy zgryz występuje u większości 350 ras objętych systematyką FCI.
Zgryz cęgowy określany inaczej jako kleszczowy – w tym układzie siekacze żuchwy i szczęki stykają się krawędziami, taki rodzaj zgryzu występuje na przykład u psów pasterskich.
Przodozgryz – typowy u bokserów, mopsów i pekińczyków, ale u innych ras traktowany jako wadliwy. W tym rodzaju zgryzu siekacze żuchwy są wyraźnie wysunięte przed siekacze szczęki.
Zobacz też – „https://blog.piesotto.pl/zgryz-u-psa/”
Jak powstają wady psiego zgryzu? Zazwyczaj na drodze genetycznego dziedziczenia, dlatego psy z takim obciążeniem są wykluczane z hodowli. Deformacje zgryzu powstają też często podczas zaburzonej wymiany zębów mlecznych na stałe. Wśród czynników ryzyka wymienia się również niezbilansowaną dietę oraz niewłaściwe zabawy z aportowaniem zdecydowanie zbyt ciężkich przedmiotów.
Wady psich zgryzów – rodzaje
Zasadniczo wyróżnia się wady szkieletowe – zaburzenia długości lub szerokości szczęki i żuchwy oraz wady zębowe – wadliwe ułożenie zębów.
Wspomniane defekty prowadzą do deformacji i w rezultacie powstania:
Zgryzu naprzemiennego, w którym siekacze żuchwy wychodzą na przód lub są położone za górnymi siekaczami szczęki.
Przodozgryzu, w którym cała żuchwa jest wysunięta do przodu względem szczęki oraz
Tyłozgryzu, w którym mocno cofnięta żuchwa pozostaje cofnięta w tył z wyraźnie cofniętymi siekaczami dolnymi.
W rezultacie psy odczuwają dyskomfort i utrudnienia w jedzeniu i piciu. Źle ułożone zęby mogą ranić dziąsła i podniebienie, stąd krótka droga do rozwoju infekcji bakteryjnych w psim pysku.
Nieprawidłowy zgryz dyskwalifikuje rasowe psy z aktywności wystawowych i hodowlanych, a w szerszym ujęciu – może znacząco skrócić życie naszego ulubieńca.
Wadliwy zgryz u naszego psa – co robić?
Zatem kwestii związanych z prawidłowością psiego uzębienia bagatelizować nie wolno. Kluczowym etapem rozwoju jest wymiana zębów mlecznych na stałe i wtedy pies powinien być objęty fachową opieką weterynaryjną, najlepiej przez lekarza ze specjalnością stomatologiczną.
Nie mniej ważne jest zapewnienie ulubieńcowi odpowiednio zbilansowanej diety z niezbędnymi składnikami odżywczymi. Nie można też przesadzać w zabawie, bo aportowanie zbyt ciężkich przedmiotów też może skutkować deformacją psiego zgryzu i uzębienia.
Zatem w pierwszej kolejności profilaktyka, a w jaki sposób leczyć powstałe wady zgryzu?
Przede wszystkim z wykorzystaniem fachowej opieki weterynaryjnej. W przypadku młodych szczeniaków konieczne jest usuwanie nieprawidłowo rosnących mleczaków, czym zapobiega się wadliwemu ułożeniu zębów stałych.
Niewielkie deformacje u psów dorosłych można skorygować ćwiczeniami z użyciem specjalnych zabawek.
Przy większych wadach wykonywane są zabiegi ekstrakcji, skracania koron zębowych, w ostateczności psom zakłada się odpowiednie aparaty ortodontyczne. Ostatnie rozwiązanie stosowane jest rzadko, bo oznacza wielki dyskomfort dla psa, spore koszty i długi czas oczekiwania na efekty tego rodzaju terapii.
W trosce o zdrowie naszego ulubieńca, jego komfort i właściwy rozwój – najważniejsze są odpowiednio wczesna profilaktyka i dostęp do fachowej opieki weterynaryjnej.
