W XVII stuleciu w obszarze obecnego Wrzeszcza zaczęto wznosić kolejne rezydencje mieszczańskie. Jeden z takich dworów powstał z inicjatywy burmistrza Gabriela von Bömeln, pod koniec tego stulecia majątek nabył Ernest Remus, nieco później właścicielem posesji stał się Jan Uphagen.
Posiadłość rodu Uphagenów
Własnością Uphagena były rozległe tereny po obu stronach obecnej Al. Grunwaldzkiej. W obszarze tego rozległego majątku zaaranżowano park, całość z pewnością tworzyła malowniczą kompozycję, skoro do pałacyku przylgnęła nazwa „Mon Plaisir”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „moja przyjemność”. W dniu 17 listopada 1802 roku w pałacyku zmarł Jan Uphagen, zgodnie z testamentowym zapisem majątek przejął Johann Carl Ernest, bratanek zmarłego.
Malowniczy dworek został zniszczony (1813) podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjskie, wkrótce potem ruszyła budowa nowego pałacyku. I ten właśnie budynek istnieje do dzisiaj, od wielu lat funkcjonuje pod adresem Al. Grunwaldzka 5.
Z dawnego wyposażenia przetrwały czarne, drewniane schody, do wnętrza budynku prowadzą autentyczne wrota. Prawdziwy jest też układ wnętrz. W elewacji zabytku zobaczyć można efektowny ryzalit (czyli występ z lica elewacji), przetrwała też weranda z tarasem, bardziej spostrzegawczy obserwator zauważy bogate wykorzystanie motywu liści akantu.
Przez długie lata w dworku działał Pałac Ślubów
Po II wojnie światowej budynek służył przez pewien czas jako siedziba konsulatu Szwecji. W roku 1973 obiekt wpisano do wojewódzkiego rejestru zabytków. W latach 1976-2001 w zabytkowych wnętrzach zawierano cywilne małżeństwa, stąd nazwa „Pałac Ślubów”, którą zabytek jest niekiedy określany.
Od pewnego czasu w budynku działa Regionalne Centrum Informacji i Wspomagania Organizacji Pozarządowych. Obecność gospodarza powinna uchronić zabytek przed losem Dworu Fischera, Zakładów Mięsnych, oliwskiej zajezdni tramwajowej czy też niektórych oliwskich rezydencji.
