InfoGdańsk

Obraz „Sąd Ostateczny” powstał w brugijskiej pracowni Hansa Memlinga, transportowany drogą morską do Florencji po śmiałym ataku kaprów gdańskich trafił ostatecznie do Gdańska. Tu przez niemal pięć stuleci zadziwiał, skłaniał do życiowej zadumy i refleksji. Historia malowidła i jego symbolika wyjątkowo ciekawe, dlatego zostaną przedstawione w osobnych wpisach. Obraz szczęśliwie przetrwał katastrofę II wojny światowej i od kilkudziesięciu lat jest najważniejszym eksponatem Muzeum Narodowego w Gdańsku.

„Sąd Ostateczny” Hansa Memlinga od stuleci zadziwia i inspiruje

Dzieło inspirowało też lokalnych artystów, dlatego tematyka Sądu Ostatecznego doczekała się wielu innych malarskich aranżacji i opracowań. Ponadczasowy obraz Memlinga inspiruje również i obecnie, czego dowodem wystawa w Oddziale Sztuki Dawnej Muzeum Narodowego w Gdańsku.

Nicola Boccini jest znanym włoskim artystą-ceramikiem, tajniki i znajomość sztuki zgłębiał w Akademii Sztuk Pięknych w Perugii oraz Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst w Hadze. W 2001 roku artysta zdobył I nagrodę w Polskim Festiwalu Sztuki Teatralnej i Wizualnej „Zdarzenia”.

W jego multimedialnej interpretacji „Sądu Ostatecznego” głównym motywem są komponenty z wizualizacjami wyświetlanymi w zaprogramowanych sekwencjach. W porcelanowych panelach ciekawe zastosowanie techniki „żyłki w porcelanie” – wprowadzony w glinkę drut miedziany podczas wypalania wtopił się w materiał, a jego opary dały nietypowe efekty wizualne.

W nowoczesnej instalacji artysta podejmuje próbę interpretacji „Sądu Ostatecznego” w odniesieniu do kontekstów współczesnych – z rasizmem, terroryzmem i ksenofobią jako istotnymi bolączkami naszej rzeczywistości. W artystycznej formule pojawiają się też autoportrety zwiedzających, co bezpośrednio wiąże widza z poruszaną tematyką.