InfoGdańsk

Wystawa w sopockiej Państwowej Galerii Sztuki ciekawie zestawia twórczość Bruno Schulza z dorobkiem współczesnych mu twórców oraz kontekstem ówczesnych nurtów artystycznych.
Na wystawie prezentacja prac z Lwowskiej Narodowej Galerii im. B.G. Woźnickiego oraz Muzeum Ziemi Drohobyckiej.

Bruno Schulz – artysta z zapomnianego świata

Przywołany artysta urodził się w Drohobyczu w zapomnianym już dziś świecie kresowej społeczności żydowskiej. Ze względu na zły stan zdrowia przerwał studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej przez pewien czas przebywał z rodziną w kosmopolitycznym Wiedniu, gdzie jak zaczarowany chłonął bogactwo stołecznej sztuki i kultury.

Od wczesnej młodości zdradzał plastyczne uzdolnienia, ale niewątpliwego talentu nie podsumował dyplomem artystycznej uczelni, z tego między innymi powodu jego droga do artystycznego uznania była kręta i wyboista.

Niemniej w 1922 roku jego prace zostały wystawione w warszawskiej Zachęcie oraz Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie. Nie wszystkim się podobały, bo obsesyjnie zabarwiony erotyzm, mroczne emocje i deformacje wzbudzały niepokój, a nierzadko oburzenie. Prace Bruno Schulza z takim właśnie przyjęciem spotkały się w Domu Zdrojowym w Truskawcu, gdzie konserwatywny senator Maksymilian Thullie domagał się zamknięcia wystawy, do czego jednak nie doszło.

Bruno Schulz, zachęcany i wspierany przez Zofię Nałkowską, opublikował też dwa tomy opowiadań. Jego „Sklepy cynamonowe” oraz „Sanatorium pod Klepsydrą” to literackie pomniki świata kresowego, pięknego w swej egzotyce i prostocie, lecz skazanego na rozpad i zagładę.

Artysta proroczo wyczuwał kierunek i charakter nadchodzącej burzy politycznych i wojennych rozstrzygnięć. Bruno Schulz został zastrzelony przez Niemców w drohobyckim getcie w dniu 19 listopada 1942 roku.

Lata powojenne przyniosły rozkwit zainteresowania jego wyłamującą się ze schematów twórczością.

Wystawa w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie

Na sopockiej wystawie zobaczyć można kilka prac Bruno Schulza, między innymi jego autoportret wykonany na początku lat dwudziestych oraz freski ze zbiorów Muzeum Ziemi Drohobyckiej.

Tło artystyczne tworzą prace artystów z tej jakże obfitej międzywojennej epoki – między innymi Ksawerego Dunikowskiego, Marcela Harasimowicza, Alfonsa Karpińskiego, Jarosławy Muzyki czy też Leona Wyczółkowskiego.

Wystawę można oglądać do 16 sierpnia 2020 r.