W średniowiecznym Gdańsku młynarze cieszyli się sporym poważaniem i uznaniem, o ich znaczeniu świadczył między innymi patronat nad kaplicą w kościele św. Katarzyny.
W pobliżu tej świątyni, funkcjonował Dwór Młyński, usytuowany przy północnej ścianie Wielkiego Młyna. Pod koniec XIX wieku zdewastowane budynki zostały rozebrane, ale zachowano wyróżniający się urodą Dwór Cechu Młynarzy. Obiekt przeniesiono na skraj wysepki ujętej ramionami Kanału Raduni. Kapitalnie wkomponowany w otoczenie budynek stał się inspiracją dla wielu gdańskich malarzy i fotografów.
Zobacz też – Jak dobrać syfon do zlewu?
Zabytek przepadł, wydawałoby się bezpowrotnie, w ogniowym zamęcie wiosny 1945 r. W latach dziewięćdziesiątych minionego stulecia przystąpiono do odbudowy budynku. Nie była to co prawda wierna rekonstrukcja, ale inicjatywę pana Eugeniusza Lorka należy ocenić bardzo pozytywnie – w krajobrazie Starego Miasta pojawił się malowniczy budynek, ciekawie odwołujący się do historii okolicy.
