Opisywany w tym miejscu fragment gdańskiego portu to pamiątka po inwestycyjnym rozmachu, jaki ogarnął państwo niemieckie u schyłku XIX stulecia. Skorzystał też region gdański, w latach 1891-1895 powstał tzw. Weichseldurchstich, to nowe ujście wiślane (znane obecnie jako Przekop Wisły) zmniejszyło zagrożenie powodziowe okolicy. Na tym nie koniec, w 1901 roku rozpoczęto pogłębianie i poszerzenie gdańskiej Bossmanslake, wąskiej i nieżeglownej odnogi wiślanej.
W uroczystym otwarciu Kaiserhafen wziął udział niemiecki cesarz Wilhelm II
Prace prowadzono przez trzy kolejne lata, powstał kanał o długości 2 km i szerokości od 140 do 230 metrów. Inwestycji towarzyszyła budowa nabrzeży i placów składowych, dzięki temu istotnie zwiększyła się przestrzeń gdańskiego portu.
Kanał nazwano mianem Kaiserhafen, w ceremonii otwarcia 27 maja 1904 wziął udział cesarz Wilhelm II i stąd takie właśnie nazewnictwo.
W pobliżu powstała też sporego znaczenia stacja kolejowa Danzig Kaiserhafen, jej przedłużeniem była kolejowa przeprawa promowa. Już w 1912 roku na wschodnim brzegu kanału zbudowano zakłady chemiczne, których powojenną kontynuację stanowią Gdańskie Zakłady Fosforowe. Po II wojnie światowej utrzymanie dotychczasowej nazwy nie wchodziło w rachubę, nazwa Kanał Kaszubski nawiązuje oczywiście do ludności z terenów położonych na północ i północny-zachód od Gdańska.
Nabrzeża Kanału Kaszubskiego
Po stronie wschodniej: Bytomskie, Przemysłowe i Chemików;
Po stronie zachodniej: Zdobywców Kołobrzegu.
W tej przestrzeni Gdański Terminal Masowy, efektowna zabudowa firmy Weissheimer Malz, czy też obiekty wspomnianych zakładów fosforowych.
W Kanale Kaszubskim również ożywiona działalność stoczniowa, to głównie zasługa Gdańskiej Stoczni Remontowej, przy której nabrzeżach remontowane są statki o zróżnicowanej wielkości i charakterze.
Obszar dawnego Kaiserhafen najłatwiej poznać z pokładu statków wycieczkowych kursujących na trasie Gdańsk-Westerplatte.
