Tej świątyni nie przywrócono funkcji sakralnych, zabytkowy obiekt stanowi część szkoły podstawowej. Przynajmniej w zasadniczym kształcie przetrwał, obecnie to bardzo ciekawy zabytek gdańskiej historii.
Gdański kościół św. Ducha – dawna świątynia szpitalna
W XIV wieku w północnej części Głównego Miasta powstała kaplica, w kolejnych dziesięcioleciach zbudowano obiekty szpitalne, wzniesiono też większą świątynię. Tak powstał kosciół z charakterystyczną smukłą sygnaturką, od północnej strony połączony z budynkiem szpitalnym. Zespół prowadzili tzw. duchacy, ich wcześniejszy szpital funkcjonował przy ulicy św. Ducha.
W połowie XVII wieku stary szpital rozebrano, nowy obiekt wzniesiono wzdłuż północnego ciągu gotyckich fortyfikacji. Kościół św. Ducha stał się niezależną budowlą, arkady łączące świątynię z dawnym szpitalem zamurowano, ich ślady są widoczne do czasów obecnych.
Od 1557 roku kościół służył gdańskim luteranom, a w XIX stuleciu sakralny obiekt wykupili staroluteranie, przeciwni wobec państwowego złączenia wyznania luterańskiego i kalwińskiego.
Skromne wyposażenie świątyni przepadło w wirze wojennych działań. Odbudowę przeprowadzono z ewidentnym naruszeniem zasad konserwatorskiej sztuki, bo m.in. zniszczono dobrze zachowane autentyczne gotyckie sklepienia.
W dawnej świątyni znajdują się pomieszczenia szkolne: szatnie i sala gimnastyczna.
