Most oddano do użytku w 1905 roku, zatem był to obiekt techniczny o przeszło stuletniej historii, bardzo intensywnie eksploatowany. Środkowe przęsło kiedyś obracano, dzięki temu utrzymano żeglowność Martwej Wisły, wysokie statki mogły przepływać wzdłuż obróconej części mostu.
Most był obracany do lat 60-tych ubiegłego wieku
Mechanizm obrotowy wykorzystywano do lat 60-tych ubiegłego stulecia, potem takiej eksploatacji zaniechano. Martwa Wisła i tak w sporym stopniu utraciła żeglugowe znaczenie, był to rezultat odbudowy pobliskiego Mostu Siennickiego jako obiektu stałego. Obrót środkowego przęsła był dość czasochłonny, należało zdjąć zabezpieczające blokady, następnie użyć ręcznych korb, co mogło trwać nawet godzinę.
Przeprawa mostowa wymagała też uwagi i koncentracji. Zabrakło tego w dniu 13 V 1922 roku, gdy maszynista Ernest Barbulla wjechał na most z otwartym środkowym przęsłem. Lokomotywa runęła do wody, maszynisty nie udało się uratować.
W latach 90-tych ubiegłego stulecia rozebrano niewielkie budynki służące technicznej obsłudze mostu. Przeprawa powstała w ciągu bardzo ważnej arterii kolejowej łączącej węzeł rozrządowy Orunia z obszarem portowo-stoczniowym. Jednotorowy most stanowił poważne ograniczenie w funkcjonowaniu gdańskiego portu. Dobowa przepustowość wynosiła 51 par pociągów, zdecydowanie za mało.
W 2015 roku tuż obok zbudowano nową przeprawę mostową, wysłużony most kolejowy został rozebrany.
